Filipino-Korean policeman reunites with Korean mom after 31 years

Noong six years old pa lamang si Julius Manalo, sumakay siya ng eroplano kasama ang Pilipinong ama.

Ang sinabi sa kanya ay pupunta siya sa Los Angeles sa Amerika para magbakasyon ng two weeks.

Pero habang nagpapaalam na sa airport sa South Korea, nakita niyang umiiyak at humahagulgol ang Koreanang ina at Korean relatives.

Hindi pala sa U.S. pupunta si Julius kundi sa Pilipinas, kung saan na siya maninirahan.

Iyon din ang huling beses na makikita niya ang ina sa loob ng higit tatlong dekada.

Ito ang kuwento ni Julius Manalo o Oh Jun Young, isang Filipino-Korean na naghintay ng 31 years bago makita muli ang kanyang ina sa South Korea.

FILIPINO-KOREAN WHO IS BORN IN SOUTH KOREA BUT RAISED IN THE PHILIPPINES

Viral ang kuwento ni Julius na naitampok ang kuwento sa iba’t ibang vlogs, maging sa isang South Korean TV show.

Naitampok din ang kanyang kuwento sa Kapuso Mo, Jessica Soho (KMJS) nitong October 13, 2024.

Taong 1986 nang isilang si Julius sa South Korea.

Ang ama niya ay si Eustaquio Manalo, isang Filipino musician, at ang ina ay ang Korean na si Oh Geum Nim.

Lahad ni Julius sa KMJS, hindi naging maganda ang pagsasama ng kanyang mga magulang kahit noong nasa Korea pa sila kaya nauwi sa hiwalayan ang kanilang relasyon.

Nagsasalitan ang kanyang ama at ina sa pagkupkop sa kanya. Minsan naman ay sa mga kamag-anak siya tumitira.

Noong 1993, nang anim na taon pa lamang si Julius, naisipan ng ama nitong umuwi na ng Pilipinas.

Napagdesisyunan nilang sasama si Julius sa kanyang ama kesa maiwan sa South Korea kasama ang ina.

Ito ang naisip nilang makakabuti para kay Julius dahil maaalagaan siya ng kanyang ama.

“And pinakita din po kasi ng tatay ko sa nanay ko na inaalagaan niya ako nang maayos,” kuwento ni Julius.

Pagdating sa Tondo, Maynila, dito sinabi ng kanyang ama na hindi na sila babalik sa Korea.

Pero inuusisa ni Julius noon ang ama kung puwede ba siyang bumalik ng Korea para makasama ang ina.

Sagot ng ama, balang araw ay makakabalik ito ng South Korea, pero kailangan niyang mag-aral nang mabuti.

HARD LIFE IN THE PHILIPPINES

Hindi naging madali ang buhay ni Julius sa Pilipinas.

Noong mga unang buwan ay nakakausap pa ni Julius ang ina sa telepono. Pero kalaunan ay nawalan na sila ng komunikasyon.

Bagama’t bi-racial si Julius at sa South Korea isinilang at nagkamalay, natanggap din niya ang kanyang pagiging Pilipino.

“Natanggap ko na po iyon elementary pa lang po ako, e. Pero hindi ko po tinanggap na hindi na kami magkikita ng nanay ko,” lahad ni Julius.

Itinanim niya sa kanyang isipan na kapag umangat siya sa buhay, ipagpapatuloy niya ang paghahanap sa ina para makita ito muli.

Aminado si Julius na hindi naging madali ang buhay niya habang lumalaki sa Tondo.

Muling nag-ibang bansa ang ama niya noon at iniwan siya sa isang kaibigan ng ama.

“Nakikitira ako sa ibang bahay. Yung awkwardness, yung mga time na yon,” pag-amin niya.

“Kasi hindi ko alam kung nagpapadala ba ang tatay ko don, e. Kasi minsan sinasabi nila, ‘Wala namang pinapadala ang tatay mo.’”

Sa edad na walo o siyam, si Julius na ang naglalaba ng sarili niyang damit.

Kapag pumapasok sa eskuwelahan, naglalakad na lamang siya kapag uwian dahil wala siyang pamasahe.

Naranasan din niyang mangalakal kasama ang ibang bata. Namumulot sila ng mga di ginagamit na bakal at dinadala ito sa junkshop.

Hindi niya maiwasang ikumpara ang buhay niya noon sa ibang bata.

Nakikita niyang may mga batang mas mahirap ang kalagayan, pero buo ang kanilang mga pamilya at may bahay na mauuwian.

“At least, sila, alam nilang bahay nila, na naka-stay sila ron, e. So parang minsan naiisip ko, ‘Bakit parang unfair sa akin?’”

JAY MANALO’S BROTHER

Binanggit din ni Julius na nakatatandang kapatid niya ang aktor na si Jay Manalo. Magkapatid sila sa ama.

Pagbabalik-tanaw ni Julius, nang makabalik na ang ama sa Pilipinas at di na nag-abroad muli, nagdesisyon noon ang binata na magtinda ng basahan malapit sa LRT Tayuman.

Nagsisimula naman daw noon na makilala si Jay sa showbiz.

“Nung time po na nalaman niya [Jay] na nagtitinda ako ng basahang bilog sa kalye, e, medyo nagsisimula na noong tumaas ang talent fee niya.

“Sabi niya, ‘Tol, hindi ako papayag na mangyari ulit sa iyo iyan.’

“Pinag-aral niya po ako ng high school naman.

“In fairness po kay Kuya, hindi naman siya yung pinabayaan kami.

“Kapag may sobra siya, talagang tumutulong din naman po sa amin.”

Sa kabila ng kanyang sitwasyon, hindi naisipan ni Julius na magrebelde.

Sabi niya, “Wala naman mapupuntahan ang pagrerebelde. Ang solusyon lang naman yung aandar yung buhay mo. Pero kailangan meron kang gawin.”

Pinagbutihan ni Julius ang kanyang pag-aaral.

Naging scholar siya sa Philippine College of Criminology sa pamamagitan ng pagiging player sa basketball varsity.

Naglaro din siya sa Philippine Basketball League o PBL, at kalaunan ay naging coach.

Nang makapagtapos, naging ganap siyang pulis at nagkaroon ng sarili niyang pamilya.

Pero sa kabila nito, may nararamdaman si Julius na kulang sa kanyang pagkatao.

DEAD END IN LOOKING FOR HIS MOTHER

Iginiit ni Julius na hindi siya tumigil sa paghahanap sa kanyang ina.

Yun nga lang, “Marami pong dead ends.”

Nagkaroon siya ng access sa Internet noong 1999-2000 at hinanap ang ina. Pero nabigo siya.

Ang isa pa niyang ginawa, nakikipagkaibigan siya sa Korean nationals na nagtatayo ng mga tindahan sa Pilipinas.

Magsisimula siya sa pamamagitan ng pagbili ng maraming paninda kahit na hindi niya kailangan.

Kakaibiganin niya ang Korean store owner at pakikiusapan na tulungan siyang mahanap ang Koreanang ina sa South Korea.

Pero kadalasan ay walang pinupuntahan ang kanyang pag-uusisa dahil sa Privacy Law sa South Korea.

Kahit malaman ng mga ito ang impormasyon ukol sa ina, tulad ng pangalan at address, ay hindi nila ito basta-basta puwedeng ibigay.

Hanggang isang araw, may bumungad na pag-asa para kay Julius.

A HOPE TO FIND HIS MOTHER

May nakilalang Korean national si Julius na nag-offer ng kanyang tulong.

“Sa bahay po ng biyenan ko, meron silang ikinakabit na water filter. Ang agent po is Korean,” saad ni Julius.

Ang Korean national na ito ay si Steven Huh.

Habang ikinakabit ni Steven ang water filter ay lapit nang lapit sa kanya ang anak ni Julius.

Napansin ni Steven na mukhang Korean ang bata. Sinabi ni Julius kay Steven na half-Korean siya, at ikinuwento rito ang kanyang talambuhay.

Sumagot si Steven na may kaibigan siyang producer sa isang malaking South Korean broadcasting company, at ipapaalam niya rito ang kuwento ni Julius.

Ang tinutukoy na TV network ni Steven ay ang TV Chosun sa South Korea.

Makalipas ang dalawang araw, tumawag si Steven.

Ang sabi nito kay Julius, “They liked your story, they will help you.”

Makalipas ang dalawang buwang paghahanap ng broadcasting network sa pamamagitan ng show nitong Mom’s Spring Day, hindi rin sila nakakuha ng detalye ukol sa ina ni Julius.

“Dead end po sila,” sabi ni Julius.

Nag-offer daw ang TV show na tuwing eere ang kanilang programa tuwing linggo ay ipo-post nila ang larawan ng kanyang ina at mag-iiwan sila ng contact number.

Makalipas ang tatlong buwan, nakatanggap ng tawag ang programa mula sa isang female South Korean na naka-base sa Los Angeles.

Sinabi nitong kilala niya ang babae sa picture. Wala siyang contact details ng babae pero sa iisang school sila nag-aral noon.

Kinontak ng programa ang eskwelahan at nakuha nila mula sa database ng school ang impormasyon tungkol sa ina ni Julius.

Pinuntahan ng programa ang house address at ipinakita sa babae ang baby picture ni Julius.

Agad namang kinilala ng babae ang baby picture ng kanyang anak na si Julius.

JULIUS’ MOTHER SPEAKS UP

Nakausap din ng KMJS ang ina ni Julius. Dito niya nabanggit kung ano ang naging dahilan ng paghihiwalay nila ng ama ni Julius.

Masayang inalala ni Oh Geum Nim ang anak niya noong bata pa ito, at ang mga panahong nasa kindergarten pa si Julius at inaasikaso niya ito.

Sinabi niyang tipikal na bata noon si Julius sa pagiging “troublemaker.”

Pero bakit sila naghiwalay ng ama ni Julius?

“Minahal naman talaga namin ang isa’t isa,” kuwento ni Oh Geum Nim.

“Kaso may age gap kami, may generational gap. At saka may cultural difference din.

“Simpleng bagay man, pero yung deepest feelings ko at values namin, hindi namin na-share sa isa’t isa.”

Mahirap man daw sa kanyang kalooban, pero ipinaubaya raw niya ang anak sa ama nito.

Binanggit din ng ina ang isa pang rason kung bakit hindi siya ang kumupkop kay Julius.

“Kapag mixed race ka, hindi ka gaanong tanggap dito [South Korea].”

Pero aniya sa pagkakawalay nila ng kanyang anak, “Paano naman magiging okay ang mararamdaman ko, di ba? Siyempre masakit yun sa akin.”

Gayunpaman, lagi raw niyang naiisip ang anak at ipinagdarasal na nasa mabuting kalagayan sila ng ama nito.

Nang makausap naman ng Mom’s Spring Day si Oh Geum Nim, inihanda na nila ang pagkikita ni Julius at ng kanyang inang hinanap niya ng 31 years.

REUNION AFTER three DECADES

September 2024 nang inilipad ng Mom’s Spring Day papuntang South Korea si Julius at ang kanyang mag-iina.

Ipinasyal sina Julius at sinabihan na isuot ang kanyang police uniform.

“Sobrang kinakabahan na ako. Pagbaba [ng sasakyan] ini-interview po ako ng isang host, ‘Sa tingin mo ba maaalala mo pa ba siya kapag nakita mo na siya?’”

Sagot daw ni Julius, “Yes.”

Sa TV show ay ipinakita ang madamdaming pagtatagpo ni Julius at ng kanyang ina.

Nang sabihan si Julius na salubungin ang kanyang ina, nahirapan siyang makita ito noong una dahil maraming taga-production na kasama.

“Pagtingin ko po, may babaeng lumalakad. Nung makita ko po yung mukha naaninag ko, doon ko napatunayan na meron palang lukso ng dugo na nanay ko yun. Alam kong nanay ko yun.”

Makikita ang pagtakbo ni Julius para salubungin ang nanay niya.

“Habang tumatakbo ako parang pakiramdam ko nawawala yung uniporme ko ng pulis, nagiging uniform ng basketball. Then mawawala, magiging college student… high school student… elementary… then darating yung point na bumalik kami sa airport.”

Pakiramdam ni Julius ay bumalik siya sa edad na six years old at nasa airport siya at sinabihang magbabakasyon siya ng two weeks sa U.S.

Naramdaman din ni Julius na gusto niyang yakapin ang kanyang ina at ibigay ang yakap na, “hindi ko naibigay, yung yakap na dapat ibinigay ko na bago kami nagpaalam, na hindi kami magkikita nang matagal.”

Naging emosyonal ang pagtatagpo ng mag-ina. Parehong bumuhos ang kanilang mga luhang naipon sa loob ng higit tatlong dekada.

“Puro sorry yung naririnig ko sa kanya, English word and Korean,” ani Julius ukol sa nanay.

Paulit-ulit namang sinasambit ni Julius ang “I love you very much” sa kanyang ina.

MAKE UP FOR THE LOST TIME

Kasunod nito, binigyan ng pagkakataon ang mag-ina na mag-bonding, kasama ang mag-iina ni Julius.

Hindi naging madali sapagkat magkaiba ang lengguwaheng kanilang binibigkas.

Gumamit sila ng translator mobile app para makapag-usap.

“Yun ang naging way ng pag-uusap,” ani Julius.

Nalaman din ni Julius na hindi na muling nag-asawa at nagka-anak ang kanyang ina.

Sabi ni Julius, “The mere fact na araw-araw siyang nagsisisi na hindi niya ako kasama; the mere fact na nung nalaman niya na hinahanap ko siya at gusto niya agad akong makita, lahat na iyon healed na. I have to move forward na.”

Masaya naman daw ang kanyang ama sa pagkikita nila ng kanyang ina.

Bagamat inabot ng 31 years bago sila magkita muli ng kanyang ina, pakiramdam ni Julius ay iyon ang perfect time.

Sabi ni Julius, “In God’s perfect time. Sobrang perfect. Nandoon yung family ko, ‘tapos nalaman ko na wala siyang naging asawa and naging anak. Ako lang pala yung anak niya, parang ako lang pala ang buhay niya.”

Sa ngayon ay araw-araw silang nag-uusap ng kanyang ina at nagpapadala ng mga photos at pictures.

“Pero ang plano ay paano magkita nang mas madalas, kasi nga para maka-catch up,” dagdag ni Julius.

Ang plano ngayon ay ang ina niya ang bibisita sa Pilipinas.

Maraming natatanggap na mensahe si Julius na na-inspire sa kanyang kuwento, tulad ng isang Koreano na iniwan ng kanyang mga magulang.

Pero dahil sa kuwento ni Julius, nais ng Korean na hanapin ang kanyang mga magulang.

Para naman kay Julius, masaya lang siya na buhay pa rin ang kanyang ina.

Ani Julius, “Naantay niya akong lumakas at mahanap siya, at makapag-reunite… gagawa ng memories sa mga nawalang taon sa amin.”